Geen kans om in te dutten. Een interview met Erik Jong, sociaal wijkbeheerder

Sociaal wijkbeheerders zijn niet meer weg te denken uit de wijken. Ze zijn de ogen en oren van de corporatie. Erik Jong van Heuvelrug Wonen, links op de foto, is een van hen. In dit interview legt hij uit waarom hij elke dag weer popelt om de wijk in te gaan. 

Interview: Ruud Leffers

Waar staat ‘sociaal’ in jouw functie voor? 
“Wij zijn het gezicht van de corporatie en het aanspreekpunt voor de bewoners. Samen met de bewoners zoeken we naar oplossingen voor allerlei problemen. Hierbij kun je bijvoorbeeld denken aan conflicten, overlast of vereenzaming. We, dat zijn Bernardo de Oliveira en ik. We zijn samen in deze functie begonnen en doen dit nu gezamenlijk zo’n anderhalf jaar.”

Wat deed je hiervoor? 
“Ik heb ruimtelijke ordening gestudeerd. Het sociale aspect ervan heeft me altijd geboeid. Gebouwen en voorzieningen moeten goed zijn, maar het gaat uiteindelijk om het welzijn van mensen. Ik heb ook ervaring als coach. In die rol heb ik geleerd achter de vraag of klacht te kijken. Dat komt me in deze functie goed van pas. Oud zeer kan een rol spelen in hoe iemand op een probleem reageert. Ik probeer bij klachten een goede inschatting te maken. Wat is reëel? Is die persoon overgevoelig? Dat maakt zijn last niet kleiner, maar vraagt wel om een andere aanpak.”

Hoe ziet een werkdag er voor jou uit?
“Een groot deel van de week ben ik in de wijk te vinden. Ik ga er met de auto naartoe en loop vervolgens rond in bedrijfsjas met logo. Bewoners praten over mij als ‘die gast met het knotje’. De multiculturele wijken, waar men ’s zomers meer buiten leeft, vind ik het leukst.
Er kunnen allerlei redenen zijn om op bewoners af te stappen. Soms word ik door de administratie ingelicht over een huurachterstand en ga ik kijken wat er aan de hand is. Met andere bewoners ga ik naar aanleiding van een klacht in gesprek. Ik bel ook wel eens bij iemand aan om een vinger aan de pols te houden. De vrijheid en het improviseren, dat vind ik te gek.”

“Gedoe is ook betrokkenheid. Uit wrijving ontstaan soms mooie initiatieven.”

Ben je het gedoe tussen mensen nooit zat?
“Gedoe is ook betrokkenheid. Het betekent dat men het anders wil. Ik ga dan na wat bewoners zelf kunnen doen om het tij te keren. Uit wrijving ontstaan soms mooie initiatieven. Een huurder beklaagde zich bij mij over rondhangende kinderen. Vervolgens kwam ze zelf met het idee om een voorlichtingsbijeenkomst voor ouders te organiseren over het voorkomen van jeugdcriminaliteit. Ik heb haar idee voorgelegd aan de wijkagent. Die was meteen enthousiast en pakte dit samen met haar op. Daar word ik blij van.

Ergens anders broeide een conflict over een heg. Op een gegeven moment verzuchtte de klaagster dat ze de sociale cohesie van vroeger miste. Toen kwam ze zelf op het idee om gratis yogalessen aan te bieden in de wijk. Van die yogalessen is het niet gekomen, maar ze is wel theemiddagen gaan organiseren. Een mooi voorbeeld van oplossingsgerichtheid en creativiteit als je het mij vraagt.”

Je komt vast schrijnende situaties tegen…
“Zeker. Vervuiling, bedreigingen of vereenzaming. Het kan heftig zijn. Soms is er meer aan de hand dan op het eerste gezicht lijkt. Zoals in het geval van een mevrouw en haar dochter. Hun woning vertoont ernstige mankementen. Zo is de keuken maar deels betegeld en steken op sommige plekken elektriciteitsdraden uit de muur. De aannemer wil hier zo gauw mogelijk mee verder, maar de vrouw wijst elk datumvoorstel af. Ondertussen worstelt zij met de gedragsproblemen van haar dochter. Ondersteuning vanuit het Sociaal Dorpsteam wimpelt ze af. Ik probeer ondertussen te bemiddelen en haar vertrouwen te winnen. De problemen stapelen zich inmiddels op. Er dreigt nu uitzetting vanwege een torenhoge huurschuld. Een complexe en akelige situatie al met al. Tegelijk daagt dit me uit en dat is precies wat me trekt in dit werk. Elke dag is leerzaam en ik krijg geen kans om in te dutten.”